Isha duke i nxjerrë rrobat nga lavatriçja, kur ngrita kokën, pashë bashkëshortin tim në kuzhinë. Isha duke nxjerrë rroba për të 200-tën herë sot. E vura re bashkëshortin tim duke grirë qepë e speca, duke e bërë gati darkën. Këpucët e tij ishin akoma në korridor, sapo e kishte mbaruar një javë të lodhshme në punë. Ai priste dhe grinte. Unë palosja dhe rregulloja.
Sëbashku, e mbajmë shtëpinë.
Vazhdova ta shikoj nga prapa për një kohë, përderisa akoma kisha rrobat e lagura në duar. Mendova për atë se si ndonjëherë ai gatuan, unë e kosis barin. Ndonjëherë ai zgjohet me fëmijët, unë flej. Ndonjëherë unë e marr makinën, ai e merr biçikletën. Ndonjëherë unë punoj e ai pushon. Nuk mendoj se ka një mënyrë për ta ndarë barrën e punës në mënyrë të barabartë. Thjesht e di që kur bëhet shumë vështirë për mua, burri im ndërhynë. Dhe kur bëhet vështirë për të, ndërhyj unë.
