Nga Dritëro Agolli
Sandalet shkund nga pluhuri që zbardh,
Heq festen e djersitur dhe mendon;
Një dorë fut në xhep të tij të madh
Dhe librin tim të vogël e kërkon;
Ul ballin vija-vija me mundim,
Lexon një fletë, dy, – çibukun shkund
Dhe sikur t’i pëlqejë libri im,
Mund ta shfletojë, ndofta, gjer në fund.
