Luleve Që Valvit Era – poezi nga Jeronim De Rada

0
687

Fryu era e maleve

dhe rrëzoi hijen e lisit:

gjaku im mbetet lumit t’Vodhit!

Ushtarë, m’hapni shtatoren

që të shoh edhe një herë

Shkodrën dhe time motër

te dritarja përkundruall.

Më atje nuk do të zgjohem

luleve që valvit era,

posi valë që s’kanë mbarim.

Do të mblidhen shokët mbrëmjes

brenda vatrash në atdhe:

Unë i le si ëndërzë!

PËRGJIGJU

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem shkruani emrin tuaj këtu