Musine Kokalari u lind më 10 Shkurt të vitit 1917 në Adana të Turqisë në gjirin e një familjeje Gjirokastrite patriotike e të etur për dije. Më 1920, së bashku me familjen u kthye në Gjirokastër. Si fëmija më i vogël i familjes, Musineja u trajtua me një dashuri e përkujdes të veçantë. Që në moshë të re, Musineja tregoi një pasion të veçantë për letërsinë në përgjithësi dhe për folklorin kombëtar në veçanti. Pasionin e saj e kultivoi veçanërisht përmes librarisë “Venus” që i vëllai i saj Vesim Kokalari zotëronte në Tiranë në mes të viteve ’30. Në periudhën 1930-1937 u shkollua në Tiranë, fillimisht në institutin “Qiriazi” e më pas në institutin e ciklit të mesëm “Nëna Mbretëreshë”.
Përgjatë vitit 1937, një sërë artikujsh të Musinesë mbi problemet sociale u publikuan në gazetën “Shtypi” nën pseudonimin “Muza”. Më 1938, Musineja nis studimet në Fakultetin e Letërsisë Moderne në universitetin “La Sapienza” në Romë. Më 1939, Musine Kokalari shkruan veprën e saj të parë profesionale letrare të titulluar “Siç më thotë nënua plakë”. Kjo vepër u publikua rreth vitit 1941 në Tiranë si një koleksion i përbërë nga dhjetë rrëfenja të frymëzuara kryesisht nga kultura popullore e zonës së Gjirokastrës dhe të kompozuar në dialektin Toskë. Në qendër të kësaj vepre qëndon figura e gruas Gjirokastrite dhe mundimet që duhet të përballeshin prej saj brenda një shoqërie thellësisht patriarkale. “Siç më thotë nënua plakë” cilësohet si vepra e parë letrare e shkruar dhe publikuar nga një grua Shqiptare në të gjithë historinë e vendit.
Gjithashtu, më 1940 Musineja arrin të botojë një fjalor Italisht-Shqip që, për fat të keq, nuk është ruajtur. Ndjesitë e përjetuara si studente në një vend të huaj të përfshirë nga lëvizja fashiste , ajo i përjetëson përmes shkrimeve në gjuhën Italiane gjatë viteve 1940-1942, në formën e një ditari të njohur me titullin “La Mia Vita Universitaria” (“Jeta ime Universitare”). Këtë shkrim të mirëfilltë letrar Musineja duket se synonte t’a publikonte fillimisht në shtetin Italian në gjuhën Italiane, qëllim që nuk pati mundësi t’a arrinte gjatë jetës së saj. Në fillim të vitit 1942, Musine Kokalari diplomohet me rezultate të shkëlqyera, pas katër viteve të mbushura me studime e punë kërkimore.
Që nga fillimi i vitit 1942 Musineja përfshihet në lëvizjet antikomuniste dhe antifashite në Romë e me të njejtat bindje kthehet në Shqipëri. Me një vizion tashmë të zgjeruar e të pasuruar, ajo vendoset në Tiranë ku krahas punës vetjake letrare, ndërmerr dhe nisma të rëndësishme në fushën e publicistikës. Gjithashtu, përgjatë vitit 1942, emri i Musine Kokalarit përfshihet në Enciklopedinë Italiane si një shkrimtare e talentuar me potencial të lartë letrar. Si pjesë e nismës antifashiste në Shqipëri, ajo jep ndihmesën e saj në botimin e revistës “Gruaja Shqiptare” në Qershor të 1943 nën pseudonimin “Tacitta”. Në të njëjtin vit, krijohet “Partia Social Demokrate e Shqipërisë” pjesë e së cilës ishte dhe Musineja si themeluese e frymëzuese kryesore e këtij entiteti politik. Në vijëmësi të këtij projekti politik, në 1 janar të vitit 1944 Musine Kokalari bashkë me Prof. Isuf Luzi publikojnë numrin e parë të gazetës “Zëri i Lirisë” që shërbente si një gazetë zyrtare e partisë së sapothemeluar Social Demokrate.
